چرا انیمه «بلیچ» قدیمی است؟

انیمه «بلیچ» در اوج خود در کنار دو انیمه «ناروتو» و «وان پیس» یکی از بهترین انیمه های شونن به حساب می آمد و البته برای برخی همچنان این جایگاه را حفظ کرده است. است. هر سه این انیمه ها مدت هاست که بینندگان نسل قدیم و جدید را سرگرم کرده و رقابت آنها تا به امروز ادامه داشته است.

«Bleach»، «Naruto» و «One Piece» از جمله انیمه های کلاسیکی هستند که نسل جدید انیمه شونن مدیون آنها هستند، مانند «Demon Slayer» و «Jujutsu Kaisen». البته با وجود اینکه میراث «بلیچ» بر صنعت انیمه غیرقابل انکار است، اما اگر طرفداران با دیدی تازه به این انیمه نگاه کنند، به سرعت متوجه برخی کاستی ها و کاستی هایی می شوند که در نتیجه این گذر بر دوش «بلیچ» افتاده است. از زمان

آیا فیلم «راننده تاکسی» از دیوید هاکنی، نقاش فضاهای چند بعدی الهام گرفته شده است؟

مارتین اسکورسیزی فیلمسازی است که توجه ویژه ای به هنرهای دیگر دارد و همواره از آنها بسیار خلاقانه و کارآمد برای رسیدن به ایده فیلم هایش استفاده می کند. ویژگی و ویژگی هنر تولید تجربه زیبایی شناختی است، از این رو آثار دیوید هاکنی، نقاش فضاهای چند بعدی و هنرمندی مبتکر، نقطه شروع و سنگ بنای خلق و شکل گیری فیلم «راننده تاکسی» بود. در ذهن اسکورسیزی.

هاکنی را یکی از تحسین برانگیزترین هنرمندان نسل خود می دانند. او هرگز خود را محدود به فرم خاصی نکرد و استعداد ذاتی خود را در هنرهای مختلف مانند نقاشی، چاپ، طراحی و عکاسی به کار گرفت و زندگی شخصی او در سال 1973 سوژه مستندی به کارگردانی جک هازان شد. عنوان این مستند برگرفته از نقاشی هاکنی با همین نام «A Begger Splash» است و سبک آن ترکیبی از عناصر تخیل و فانتزی برای ارائه یک جهان بینی شخصی و حرفه ای از هنرمند است.

چگونه دانیل رادکلیف، ستاره فرنچایز «هری پاتر» به جذاب ترین بازیگر نسل خود تبدیل شد؟

دنیل رادکلیف در سال‌های نوجوانی‌اش با «هری پارتر» بیشتر از آنچه که بیشتر مردم در طول عمر خود می‌بینند، درآمد کسب کرده بود و به شهرت جهانی رسیده بود. نقش شخصیت اصلی مجموعه کتاب های محبوب جی کی رولینگ «هری پارتر» باعث شده که او همه جا دنبال شود. هیچ کس هرگز حاضر نشد به او اجازه دهد از مرکز توجه دور شود. او به عنوان چهره و قهرمان مجموعه هری پاتر یکی از مشهورترین بازیگران روی کره زمین بود و تاریخ پر است از داستان های جوانانی که در کانون توجه قرار دارند و بعد نمی توانند از آن فراتر رفته و پیشرفت کنند. در واقع، دنیا آنها را به خاطر همین نقش مهم به یاد می آورد و سپس فراموش می شوند. بازی او در "پسری که زندگی کرد" - فیلمی که بعد از "هری پاتر" در آن بازی کرد - چندان دلش را جلب نکرد. خیلی خشک و مصنوعی بود. اما او به نوعی توانست به جذاب ترین بازیگر نسل خود تبدیل شود.